تنهائی

دلا از دست تنهائی به جونم/ ز آه و ناله خود در فغونم 

شوان تار از درد جدائی/کره فریاد مغز استخونم 

عزیزون از غم و درد جدائی/به چشمونم نمونده روشنائی 

گرفتارم به دام غربت و درد/نه یار و همدمی نه آشنائی 

فلک کی بشنوه آه و فغونم؟/به هر گردش زنه آتش به جونم 

یه عمری بگذرونم به غم و درد/به کام دل نگرده آسمونم 

نمی دونم دلم دیوونه کیست؟/اسیر نرگس مستونه کیست؟ 

نمی دونم دل سرگشته ما/کجا می گردد و در خونه کیست 

نصیب کس توی درد دل مو/که بسیاره غم بی حاصل مو 

کسی بو از غم و دردم خبردار/که داره مشکلی چون مشکل مو 

دلی دیرم که بهبودش نمی بو/نصیحت می گرم سودش نمی بو

به یادش می دهم.نش می بره باد/بر آتش می نهم دودش نمی بو 

بود درد مو و درمونم از دوست/بود وصل مو و هجرونم از دوست 

اگه قصابم از تن واکره پوست/جدا هرگز نگرده جونم از دوست 

مو آن آرزده بی خانمونم/مو آن محنت نصیب سخت جونم 

مو آن سرگشته خارم در بیابون/که هر بادی وزه پیشش دوونم 

به صحرا بنگرم صحراته بینم/به دریا بنگرم دریا ته بینم 

به هر جا بنگرم کوه و در و دشت/نشان از قامت رعناته بینم 

مو که افسرده حالم چون ننالم؟/شکسته پر و بالم چون ننالم؟ 

همه گویند فلانی ناله کم کن/ته آئی در خیالم چون ننالم؟ 

به آهی گنبد خضرا بسوجم/فلک را جمله سر تا سر بسوجم 

بسوجم ارنه کارم را بساجی/چه فرمایی بساجی یا بسوجم؟ 

غم عشقت بیابون پرورم کرد/هوای بخت بی بال و پرم کرد 

به مو گفتی صبوری کن صبوری/صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد