کلام سعدی

می بر زند ز مشرق شمع فلک زبانه/ای ساقی صبوحی در ده می شبانه 

عقلم بدزد لختی چند اختیار دانش؟/هوشم ببر زمانی تا کی غم زمانه؟ 

گر سنگ فتنه بارد فرق منش سپر کن/گر تیر طعنه آید جانش منش نشانه 

گر می به جان دهندت بستان که پیش دانا/ ز آب حیات بهتر خاک شرابخانه 

آن کوزه بر کفم نه که آب حیات دارد/هم طعم نار دارد هم رنگ ناردانه 

صوفی چگونه گردد گرد شراب صافی؟/گنجشک را نگنجد عنقا در آشیانه 

دیوانگاه نترسند از صولت قیامت/بشکیبد اسب چوبین از سیف و تازیانه 

صوفی و کنج خلوت.سعدی و طرف صحرا/ صاحب هنر نگیرد بر بی هنر بهانه 

(سعدی)