وصف عشق

جانا حدیث حسنت در داستان نگنجد 

رمزی ز راز عشقت در صد بیان نگنجد  

جولانگه جلالت در کوی دل نباشد 

جلوه گه جمالت در چشم و جان نگنجد 

در دل چو عشقت آمد سودای جان نماند 

در جان چو مهرت افتد عشق رون نگنجد 

پیغام خستگانت در  کوی تو که آرد؟ 

که آنجا ز عاشقانت باد وزان نگنجد 

دل کز تو بوی یابد در گلستان نپوید 

جان کز تو رنگ گیرد خود در جهان نگنجد 

آن دم که عاشقان را نزد تو بار باشد 

مسکین  کسی که آنجا در آستان نگنجد 

بخشای بر غریبی کز عشق می نمیرد  

وانگه در آشیانت خود یک زمان نگنجد 

جان داد دل که روزی در کویت جای یابد   

نشناخت او که آخر جای چنان نگنجد 

آن دم که با خیالت دل راز عشق گوید 

عطار اگر شود جان اندر میان نگنجد 

سودای زلف و خالت در هر خیال ناید 

اندیشه وصالت جز در گمان نگنجد 

جانا شعاع رویت در جسم و جان نگنجد 

وآوازه جمالت اندر جهان نگنجد 

وصلت چگونه گویم که اندر طلب نیاید 

وصفت چگونه گویم که اندر  زبان نگنجد 

هرگز نشان ندادند از کوی تو کسی را 

زیرا که راه کویت اندر نشان نگنجد 

آّهی که عاشقانت از حلق جان بر آرند 

اندر زمان نیاید و اندر مکان نگنجد 

انجا که عاشقانت یک دم حصور یابند 

دل در  حساب ناید چون در میان نگنجد 

اندر ضمیر دل ها گنجی نهان نهادی 

ار دل اگر برآید در آسمان نگنجد 

عطار وصف عشقت چون در عبارت آرد ؟ 

زیرا که وصف عشقت اندر بیان نگنجد