زلف سیاه

به قربون خم زلف سیاهت

فدای عارض مانند ماهت

ببردی دین فاض رابه غارت

تو شاهی خیل مژگان را سپاهت

تو دوری از برم دل در برم نیست

هوای دیگری هم در سرم نیست

به جان دلبرم کز هر دو عالم

تمنای دگر جز دلبرم نیست

خودم اینجا دلم در پیش دلبر

خدایا این سفر کی می رود سر؟

خدایا کن سفر آسون به فائض

که بیند بار دیگر روی دلبر

(فائض دشتستانی، بابا طاهر)