مناجات

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدائی 

نروم جز به همان ره که توام راهنمائی 

همه درگاه تو جویم٬ همه از فضل تو پویم 

همه توحید تو گویم که به توحید سزائی 

تو زن و جفت نداری٬ تو خور و خفت نداری 

احد بی زن و جفتی٬ ملک کامروائی 

نه نیازت به ولادت٬ نه به فرزندت حاجت 

تو جلیل الجبروتی٬ تو نصیرالامرائی 

تو حکیمی٬تو عظیمی٬تو کریمی٬تو رحیمی  

تو نماینده فضلی٬ تو سزاوار ثنائی 

بری از رنج و گدازی بری از درد و نیازی 

بری از بیم و امیدی بری از عیب و خطائی 

بری از خوردن و خفتن٬ بری از شرک و شبیهی 

بری از صورت و رنگی٬ بری از عیب و خطائی 

 نتوان وصف تو گفتن که تو در فهم نگنجی 

نتوان شبه تو جستن که تو در وهم نیائی 

نبد این خلق و تو بودی٬ نبود خلق و تو باشی 

نه بجنبی نه بگردی نه بکاهی نه فزائی 

همه عزی و جلالی همه علمی و یقینی 

همه نوری و سروری همه جودی و سخائی 

همه غیبی تو بدانی همه عیبی تو بپوشی 

همه بیشی تو بکاهی همه کمی تو فزائی 

احد لیش کمثله٬ صمد لیس له ضد 

لمن الملک تو گوئی که مر آن را تو سزائی 

لب و دندان سنائی همه توحید تو گوید 

مگر از آتش دوزخ بودش روی رهائی