تصنیف۳

باد صبا بر گل گذر کن،  از حال گل ما را خبر کن

با مدعی کمتر بنشین، نازنین ای مه جبین

بیچاره عاشق، ناله تا کی؟

یا دل مده یا ترک سر کن

شد خون فشان چشم تر من

پر خون دل شد ساغر من

ای یار عزیز، مطبوع و تمیز

در فصل بهار، با ما مستیز

آخر گذشت آب از سر من

ببین چشم تر من

گل چاک غم بر پیرهن زد

از غیرت آتش در چمن زد

بلبل چو من شد در چمن

دستانسرا بهر وطن

دیدی که ظالم، تیشه اش را

آخر به پای خویشتن زد

ملک‌الشعرای بهار