فریاد-آواز شش

دو یار زیرک و از باده کهن دومنی

فراغتی و کتابی و گوشه چمنی

من این مقام به دنیا و آخرت ندهم

اگر چه در پی ام افتند هر دم انجمنی

هر آنکه کنج قناعت به گنج دنیا داد

فروخت یوسف مصری به کمترین ثمنی

بیا که رونق این کارخانه کم نشود

به زهد همچو تویی یا به فسق همچو منی

ببین در آینه جام نقش بندی غیب

که کس به یاد ندارد چنین عجب ز منی

ز تند باد حوادث نمی توان دیدن

در این چمن که گلی بوده است یا سمنی

از این سموم که بر طرف بوستان گذشت

عجب که بوی گلی هست و رنگ نسترنی

به صبر کوشتو ای دل که حق رها نکند

چنین عزیز نگینی به دست اهرمنی

مزاج دهر تبه شد در این بلا حافظ

کجاست فکر حکیمی و رای برهمنی