نسیم وصل-تصنیف سه

شد ز غمت خانه سودا دلم

در طلبت رفت به هر جا دلم

در طلب گوهر دریای عشق

موج زند موج چو دلم دریا دلم

گر نکنی بر دل من رحمتی

وای دلم، وای دلم وا دلم

در طلب ظهر رخ ماهرو

می نگرد جانب بالا دلم

فرش غمش گشتم و آخر ز بخت

رفت بر این سقف مصفا دلم

روز شد و چادر شب می درد

در پی آن عیش و تماشا دلم

آه که امروز دلم را چه شد

دوش چه گفته است کسی با دلم

از دل تو در دل من نکته ها است

آه چه ره است از دل تو تا دلم

ای تبریز از هوس شمس دین

چند رود سوی ثریا دلم

مولانا